Nektar jest to słodka ciecz wydzielana przez miodniki (nektarniki), które są gruczołami roślinnymi większości roślin owadopylnych. Nektar jest roztworem wodnym cukrów (fruktozy i glukozy lub czasem sacharozy) oraz niewielkiej ilości innych substancji takich jak : aminokwasy, sole mineralne, barwniki, substancje zapachowe.
Nektarniki wabią poprzez wydzielanie nektaru owady, które roślina potrzebuje do zapylenia krzyżowego. Owad przemieszczając się do dna kwiatowego mimowolnie zapyla kwiat pocierając się o pręciki i słupek kwiatu.
Nektar może zawierać od 5 do 70% cukrów. Zainteresowanie pszczół jest najwyższe jeżeli stężenie cukrów jest powyżej 50%, natomiast jeśli jest poniżej 15% pszczoły nie wykazują go.
Pszczoły chętnie zbierają nektar aby zgromadzić zapasy pożywienia które pozwolą im przetrwać . W wyniku dodania przez pszczoły wydzielin z gardzieli i odpowiednim “dojrzaniu” powstaje miód.
Pszczoły – zbieraczki transportują nektar w wolu miodowym i przynoszą go do ula. Następnie przekazują go pszczołom stacjonującym w ulu. Pszczoły ulowe przekazują taki ładunek między sobą kilka razy aby zmniejszyć zawartość wody w nektarze. Dodatkowo podczas przekazywania dodawane są enzymy z wydzielin gruczołów gardzielowych. Enzymy te rozkładają cukry złożone na cukier prosty. Po odpowiednim zagęszczeniu nektaru pszczoły składają go w komórkach plastrów. Tak staje się on miodem który pszczoły zasklepiają gdy zawartość wody spadnie poniżej 20%.